Mübarek Ramazan geldi, geçti Allah tekrarını nasip etsin. 
Ve ardından Bayram, herkesin geçmiş Bayramı mübarek olsun. Üstte oğluşun bayramda binbir zorluklarla çektiğim fotosu. (Resim çekilmekten hiç hoşlanmadığı gibi kendi halindeyken de sürekli hareket halinde olduğu için fotoğraflar genellikle titrek çıkıyor.)
Bu da geçen seneki bayramda çekilen fotoğrafı o zamanlarda genellikle daha sabit duruyormuş meğerse!
Ben ise işyerindeyim, zor oldu başlamak, 4 sene burada çalışmış olmama rağmen, geçen hafta kendimi ilkokula yeni başlamış bi öğrenci gibi hissettim. Şimdi iyiyim, şükür her öğrenci gibi alıştım ben de :D Gerçi araya 1,5 sene gibi aslında hafife alınmayacak uzun bir süre girdi. Burada bile ne çok şey değişmiş!
Koşturmacalarımız da arttı tabi, baya arttı hemde... Yetişme telaşı hep oradan oraya. Çocuk mu yetiştiriyoruz, yoksa çocuğu mu biyerlere yetiştiriyoruz bilemem ama oğluş şimdiden maratona başladı. Her çalışan anne babanın çocuğu gibi....
Üzücü bi durum mu bilemiyorum! belki de hayatın temposuna sonradan ayak uydurmaya çalışacağına bu tempoyla büyümesi onun ilerdeki hayatı için daha iyi olacak bilemiyorum!
Bu aralar diyaloglarımız;
Hadi uyan annecim!
Hadi çabuk kahvaltımızı yapalım!
AAA hadi hemen üzerimizi giyinelim de atta gidelim olur mu?
OOO çabuk arabaya binelim de üşümeyelim olur mu?
Hadi hemen akşam olsun da görüşelim biran önce tamam mı?
akşam olunca
Hadi evimize gidelim
Hadi üst değişimi, hadi banyo, hadi yemek, ama hadi uyuyalım artık...... gibi
Bu koşturmacaların arasında keyifli bir tek şey varki o da akşam kavuşmalarımız, birbirimizi özlemiş sarılmalarımız, öpücüklerimiz .... Yerini hiçbirşeye bırakmayacak olan sevgimiz....İşte böyle!
2 yorum:
bir yakalasam yicem ben bu oğluşu...çok tatlı Maşallah kuzucuk...annesi o da alışacak ve bir süre sonra seninle kavuşacağı saati bekliycek sevgiyle...kavuşma anları mükemmel...hele ki akşamları bacağına yapışan bir veled ile gezmek tüm evi...cokkk öp annesiiiiii
Evet çocuklarını bırakıp işe gitmek zor.Neyseki sen 1.5 yılını onunla doyasıyla geçirdiğin için şanslısın.Ben seni iki aylıkken bırakmak zorunda kaldım.İşe başladığımda doğumun üzerimdeki etkilerini bile atamamıştım.Süt durumu ile ilgili çektiklerim ayrı.Şu anda beni daha iyi anlamışsındır.Ama seni dünyaya getirmemi nasip ettiği için Allaha şükrediyorum.İyiki benim kızımsın.İyiki varsın .Uzun sağlıklı ve sevdiklerinle bir arada hayırlı insan olman dileğiyle yaşlanmanı ve benim torunum gibi tatlı bir torun görebilmen temennisiyle ...öpüldün..
Yorum Gönder