22 Aralık 2009 Salı


Düt düt - Aaba = Araba
Baba = Baba
Buuda = Burda
Buldii = Buldu
Gökee = Gökay
Po ya da Boo = Top
Giyad = Gidayda ( Kitabının ismi)
Adi = Hadi
Duu = Dur
Aaanne = Anne

Oğluşun şimdilik hatırladığım kadarıyla ağzından dökülen kelimeler bunlar bazen başka şeyler de söylüyor gibi oluyor ama canı isterse ha bi de kendine has bir dili var sadece kendinin söyleyip kendinin anladığı!
Fakat Anneee diyişi beni en çok bitiren, ne güzel bir duyguymuş bu kelimeyi senin için birinin söylemesi hele bir de ardından kocaman sarılıyorsa...
Sabahları bırakıp çıkmak en çok koyan, sabah 4:30-5:00 sularında başlıyor uyanıp uyanıp ordamıyım diye beni kontrol etmesi. Buuda diyip tekrar uykuya dalışın ardından bi 15 dakka kadar sonra tekrar kontrol buuda (uykulu gözlerle)... Taa ki beni orda görmeyene dek sürüyor bu nöbetler sonra ağlaya ağlaya arkamdan kalkış, beraber evde koşturmacalı hazırlanış.....
Sonra arkamdan pencereye yapışmış iki el hafif ağlamaklı bi surat... Anneyi yolcu ediş.... Akşama kadar bekle beni oğluş mamalarını ye, oyuncaklarınla oyna, gelicem tamam mı? Hadi öpücük el sallama....
Sen büyüdüğünde de ben seni bekleyeceğim gülümseyerek uğurlayacağım, el sallayacağım o pencerede. Bu günlerimizi hatırlayacağım belki. Yeter ki bütün ayrılıklar böyle olsun....
İyi ki benim bebeğimsin, iyi ki senin annen olmuşum canım oğlum....

11 Aralık 2009 Cuma

Bugün cuma. Aslında bütün bir hafta ne çabuk geçiyor da şu cuma günleri ne kadar uzun sürüyor. Hava yağışlı sevmiyorum ben bu havaları ne yapayım, hayaller kuruyorum; bu sefer çok erken başladım farkındayım ama yaz gelse, heryer yemyeşil olsa çiçekler açsa dışarı çıktığımda yüzüme havanın sıcacıklığı vursa....
Yorgunum, hem de çok, halim yok, gücüm yok hiçbirşeye... Uyuşturulmuş gibiyim. Neyse geçecek...
Tam bir şeye sevinirken, daha coşkusunu hissetmeye yeni başlamışken, tam içten bir kahkaha atarken, bir haber duyuyor insan içini acıtan.
Hayat nanik yapıyor.
Dalga geçiyor.
Gülüyor.
Hain...
Hayat topllayarak da olsa devam ediyor, ve ben bu yazıdan da anladığım kadarıyla mutlu olmayı seçtiğim anlarda bile bir burukluk yaşıyorum, eğlenceli bir yazı yazamadım, üzgünüm.