
Artık vakit çok yaklaştı oğlum... Dünyaya "Merhaba" demene o kadar az zaman kaldı ki! Dudaklarımda buruk bir tebessüm... Biraz mutlu, biraz ağlamaklıyım... Son günlerde o kadar duygusalım ki; ara ara gizli sebepsiz göz yaşları akıyor gözlerimden... Sadece ikimizin bildiği bir mucizeydi yaşadıklarımız seninle... Tarif edemediğim "büyülü bir aşk" belki de! Sen bana mecburdun bu yaşadığımız şeyde, ben ise senin kölen... Önce bedenimi ele geçirdin, ardından benliğimi... Tüm bunlar olurken hiç karşı koymadım sana! Senle birlikte sana olan sevgim de büyüdü günden güne... Vazgeçememenin, karşılık beklemeden, neye benzediğini görmeden sevmeyi seninle öğrendim...ve..kendimi bir daha hiç sevemeyeceğim kadar çok sevdim... sen vardın içimde, özledim, bir daha hiç hissedemeyeceğim kadar önemli hissettim kendimi... çünkü sen vardın içimde...
Şimdi... seni hayatla paylaşmama çok az kaldı! Aklıma geldikçe daha zamanımız var nasıl olsa diye erteliyordum hep seni paylaşma fikrini ama şimdi! Düşünüyorum da başka başka sevgililerin olacak, kıskanacağım... Senin için endişelenip, korkacağım... Düşüp, dizini kanatsan, benim kalbim kanayacak... hala içimdeymişsin gibi senin adına kararlar alacağım..hala sadece bana aitmişsin gibi davranacağım... Kızacaksın belki bana, unutacaksın büyük aşkımızı..."off yaa" diyeceksin "ben büyüdüm artık annee" diye kafa tutacaksın bana... Anlamayacağım tabi ki... Yaşadığımız bir mucizeydi... hiç unutamayacağım.. ve hep yaşayacağım Efe'm oğluşum... Allah' ın izniyle gel bebeğim bekliyorum...